پزشکان غالبا برای زخم‌های کوچک جراحی (حتی آن‌هایی که خطر کمی برای ابتلا به عفونت دارند) از آنتی‌بیوتیک موضعی استفاده می‌کنند...

 پژوهشگران اخیرا در 3 مطالعه با حمایت مالی بخش صنعت به بررسی این نکته پرداخته‌اند که آیا در زخم‌های جراحی دارای احتمال کم عفونت، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های موضعی در مقایسه با پمادهای دارای پایه وازلین (آکوافور) برای پیشبرد التیام زخم مفید است یا خیر.

در این مطالعات پمادهای دارای پایه وازلین با پماد پلی‌میکسین- باسیتراسین یا پلی‌میکسین- باسیتراسین- نئومایسین در 70 بیمار تحت مداخلات پوستی (برداشت کراتوزهای سبورئیک از طریق تراشیدن، برداشتن ضایعات درماتوز پاپولوزا نیگرا با قیچی، یا زخم‌های ایجادشده با لیزر) مقایسه شدند. در هیچ‌ یک از این مطالعات مصرف آنتی‌بیوتیک‌های موضعی به بهتر شدن روند التیام زخم منجر نگردید.

رهنمود: ثابت شده که آنتی‌بیوتیک‌های موضعی در پیشگیری از عفونت زخم پس از جراحی‌های پوستی بهتر از وازلین نیستند. این سه کارآزمایی آخر هرچند کوچک هستند، باز هم نشان می‌دهند که این اقدام باعث التیام بهتر زخم نمی‌شود. متخصصان پوست باید استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های موضعی پس از اعمال جراحی را متوقف کنند چون این داروها هم گران‌تر از وازلین هستند و هم می‌توانند باعث درماتیت تماسی و ندرتا آنافیلاکسی شوند.